Ik herinner me nog hoe fijn ik het als jong knaapje vond om te vertoeven aan de vijver in de tuin van m’n ouders. Veel valt er niet over te zeggen, want het was een zeer eenvoudig exemplaar. Het was in feite niet meer dan een ongelijk gat in de grond, bekleed met plastic folie, voorzien van stromend water en een primitief zuurstofpompje, vol woekerende waterplanten, met wat goedkope vissen erin en een loopbruggetje erover. Maar gezellig was het zeker wel. Af en toe mocht ik op de markt of op een kermis een nieuw visje scoren met m’n spaarcentjes en dan was ik de koning te rijk. Dat streepje nostalgie zou wel eens aan de basis kunnen liggen van wat volgt.
De liefde voor vissen zit me dus van jongs af aan in het bloed, maar de kinderlijke passie van weleer doofde tijdelijk uit. Niet zo vreemd, lijkt me, want als puber heb je andere interesses. Ik hield van voetballen en uitgaan met vrienden. Ik had een zwak voor snelle auto’s en robuuste vrachtwagens en was gefascineerd door alles wat met transport te maken had. Dat werd me immers met de paplepel ingegeven, aangezien mijn vader en nonkel aan het hoofd stonden van een groot transportbedrijf. ‘s Weekends en tijdens vakanties was ik steevast daar te vinden.
Op 21 jarige leeftijd richtte ik mijn eigen vervoerbedrijf op; PH Logistics genaamd. Ik ging samenwonen met mijn vriendin Karo en ruilde het ouderlijke huis met grote tuin en vijver om voor een tof duplexappartement midden in de stad. Een klein aquarium mocht niet ontbreken in het interieur, maar veel tijd om ervan te genieten, was er niet. De weinige vrije tijd die we hadden, wilden we niet tussen muren spenderen. Zo vaak we konden, spraken we buitenshuis af met vrienden. Hoewel we er lang, comfortabel en graag gewoond hebben, besloten we 7 jaren geleden de bouw van ons droomhuis aan te vatten.
Een huis omgeven door veel groen en, hoe kon het ook anders, met een vijver. Die vijver was een must voor mij; die moest en zou er komen en zou bij voorkeur zichtbaar zijn vanuit de woning. Zo gezegd, zo gedaan. We pakten het wat professioneler aan dan mijn ouders destijds en kozen voor een strak exemplaar van 40 m³; een in beton gegoten kuip, bekleed met zwarte liner en voorzien van een biologisch filtersysteem. Deze prachtige vijver is pal tegen onze woning gelegen en alzo is het, doorheen ons livingraam, heerlijk staren naar die zwemmende kleurenpracht.
De laatste jaren waren behoorlijk zwaar voor mij op professioneel vlak; frustraties en vermoeidheid begonnen hun tol te eisen, zowel fysiek als mentaal. Met de geboorte van ons wondermeisje Stiene werd ik een trotse papa, maar ook een man die z’n leven plots in vraag stelde. Na jaren van hard en veel werken, thans met hart en ziel, was ik meer dan ooit op zoek naar rust en afleiding en die vond ik aan m’n vijver. Koi verdringen m’n zorgen telkens weer even naar de achtergrond en fleuren zelfs de grootste rotdag op. Ik blijf transporteur in hart en nieren en de zaak draait nog steeds op volle toeren, maar ik besloot recent een stap achteruit te zetten en de planning uit handen te geven. Alzo kan ik wat meer focussen op de koi en van m’n hobby m’n bijberoep maken. Die beslissing nam ik uiteraard niet eensklaps; er gingen heel wat gepieker, massa’s twijfels, een lach en een traan en vele slapeloze nachten aan vooraf. Of het de juiste keuze is, valt voorlopig nog af te wachten, maar het voelt alleszins goed en ik heb er ongelofelijk veel zin in.
De koihobby liep uit de hand en mijn passie voor koi nam razendsnel steeds groter wordende proporties aan. Zonder afbreuk te willen doen aan het aanvankelijk gekozen filtersysteem, merkten we na een tijdje dat de filter meer moest aankunnen voor de hoeveelheid koi van het grotere kaliber dat op onze vijver zat. We investeerden flink en bouwden zowel vijver als filter om. Er kwam een trommelfilter met uv-lamp in de plaats van de biologische filter. En er kwamen ook een meerkamerfilter met Japanse matten en een steenkamer bij.
Toen het probleem van mindere waterkwaliteit op die manier opgelost geraakt was, stelde zich het volgend probleem. Ik kon niet stoppen met koi kopen; een verslaving noemt men dat. Compleet onschadelijk, tenzij voor mijn portefeuille. Er moest en er zou een tweede vijver bijkomen in onze achtertuin. Karo verklaarde me gek en zag het aanvankelijk esthetisch niet zitten, maar stond het toch toe omdat ze dagelijks merkt hoeveel energie ik put uit het bezig zijn met koi. Deze nieuwe vijver beschikt over dezelfde filterinstallaties als hierboven vermeld, maar uitgebreid met een bewegend bed. Beide vijvers zijn verwarmd, zodat ik ’s winters een zachte watertemperatuur kan behouden om mijn jumbo’s optimaal te laten doorgroeien. Op die manier ervaren mijn vissen slechts een minimum aan stress bij de overgang van seizoen naar seizoen.
Dolverliefd ben ik op de prachtige collectie Japanse koi die we inmiddels vergaard hebben. Ik sta te popelen om die liefde te delen met anderen en iedereen te laten meegenieten van mijn geluk. Waar m’n partner vroeger kloeg dat ik getrouwd was met m’n werk, zegt ze nu frequent dat ik de vissen liever zie dan haar. Met plezier kuis ik skimmers, verzorg ik wonden, test ik waterstalen en doe ik nog zoveel meer op de meest onmogelijke momenten. Het voelt voor mij niet als een opgave, wel als een zege. Ik moet nog heel wat bijleren en ga m’n koikennis zeker verruimen nu ik eindelijk wat meer tijd heb weten te creëren daarvoor.
Praatjes met koidokters, koidealers en andere liefhebbers zijn enorm verrijkend geweest voor mij de voorbije tijd en ik krijg er niet genoeg van. Als dat dan ook nog eens kan binnen een gezellig kader en met een frisse pint en een hartig knabbeltje of met een lekker koffietje en koekje in de hand, dan is dat helemaal te gek. Zo ontstond het idee om voor De Koibar te gaan; koi, sfeer en zoveel meer. Voorlopig ontvang ik klanten op afspraak in onze achtertuin, maar later dit jaar gaat de effectieve bouw van De Koibar van start op het perceel gelegen naast onze woning. Daar zullen naast een bar/bureau ook nog wat extra vijvers gebouwd worden. We staan nog maar aan het prille begin van dit concept, maar ik kan jullie nu al zeggen dat het ontzettend fijn voelt om te bouwen aan m’n dromen.
Over dromen gesproken; neem zeker een kijkje naar de fotoreeks hieronder en naar het koi-aanbod waar onze vinnige knapperds tentoongesteld worden. Je zal ongetwijfeld wegdromen. Meer info over De Koibar is elders op deze website te vinden.